नजर थरारून जाते
पाणी पापणी दाटूनी
काळीज उभे चिरते
फोटोकडे तिच्या पाहता
अंगी स्पर्श जाणवतो
जो तिने केला होता
जेव्हा मी इवलुसा होतो
फोटोकडे तिच्या पाहता
नजर नजरी रुतली
अवघ्या जगी धूंडळूनी
नाही पुन्हा गवसली
फोटोकडे तिच्या पाहता
माझे डोळे पाणावले
अंग शहारले आठवून
तिने कुशीत घेतलेले
हाती धरूनिया तू
मला चालविले
तोल जाताना पाहून
पुढे हात सरसावले
खरचटलेले मला पाहून
त्यावर हळूच फुंकर मारली
छातीशी धरून कुरवाळून
गोड पापी हो घेतली
काय सांगू आई त्या पापीची
किंमत आज मजला कळते
फोटोकडे पाहताना तुझ्या
रोज डोळा पाणी हो दाटते
काय काय करायचं पुढे
तुझ्यासह म्हणत होतो
गाडी घेऊ घर बांधू
स्वप्ने उगा पाहत होतो
म्हणत होतीस माझा
राजा सार हो करेल
एका शब्दावर तुझ्या
मी होत विश्व जिंकल
पण तू गेलीस अन्
जीवनाचा सारा डाव विस्कटला
वीज पडली जणू अंगावर
राजा तुझा पुरता कोलमडला
आजही जगापुढे
मी हसत सदा असतो
हृदयाच्या कोपऱ्यात एका
मात्र ढसाढसा रडतो
जग कोरडे वाटते
परकी वाटतात नाती
कुशी नसते आईची आता
भयाण वाटतात राती
स्वर्ग नको सुख नको
एकच विचारतो तुझा तान्हा
भातुकलीचा घास भरवायला
आई पुन्हा येशील ना.....
- राधेश्याम सुभेदार
©राधेश्याम सुभेदार 9767291508
